Van thuisbakker naar winkel op de Denneweg

Het ontstaan van DS Patisserie…

Het was 2010. Ik was 25 jaar. Werkte achter de receptie in een leuk hotel. Het werk was leuk, maar de vraag was of ik hier voldoening uit kon halen tot mijn pensioen… Nee. Voor mij was er te weinig uitdaging in de horeca. Met een diploma hotelschool op zak, waar je zoveel leert over het beginnen van een eigen zaak was dit niet wat ik wilde. Maar wat dan wel? Wat vind ik nou echt leuk? Het leven biedt zoveel moois om te doen. Bakken vond ik op school al leuk. Geen biefstuk, maar de koude kant. Desserts maken, taarten bakken. 25 jaar en geen ervaring in de bakkerij.

Terug naar school.

Ik besloot te beginnen aan de opleiding banketbakker. Vier dagen werken, één dag naar school. Maar dan wel werken in een bedrijf welke ik mooi vind. Wie mij kent weet dat ik nogal eigenwijs/eigenzinnig ben. Ik heb een eigen mening. Kan mij 200 % inzetten voor iets, maar dan moet het wel leuk/leerzaam zijn. Ik begon aan de opleiding en had een Franse patisserie gevonden waar ik kon gaan werken. Geen pakjes en zakjes. Werken vanaf de basis, dat was mijn doel. En die van Philippe Galerne ook. Op school zat ik bij jongeren in de klas die net van de MAVO afkwamen. Motivatie was ver te zoeken bij velen. Helaas. Gelukkig bracht het meedraaien op de werkvloer mij meer. Ik heb erg veel geleerd bij Philippe. Maar helaas kwam aan deze periode een eind. Ik moest op zoek naar een ander leerbedrijf van school. Lastig, aangezien er weinig plek was. De plekken die er waren was bij de Hollandse bakker. Niet mijn ding. Ik besloot te stoppen met mijn opleiding en zelf verder te gaan. Nogal een stap. Mensen verklaarden mij voor gek. Dit midden in de crisis.

Ondernemen is risico’s nemen.

Ik kreeg de vraag om desserts te leveren aan een restaurant. Op 1 April 2011 heb ik mij ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. In de tussentijd begon het hoogseizoen in de hotels in Scheveningen. Ik kon voor 3 dagen in de week weer terug naar mijn oude baan. Een beetje vastigheid was nodig. In de andere dagen ben ik mijn bedrijf gaan opzetten. Proefbakken, assortiment samenstellen, prospects benaderen per email en met klamme handjes en trillende knietjes met proefpakketten langs de strandtenten. Doodeng vond ik dat toen! Zonder ervaring in verkopen de strandtenten gemaild. Hier kwam nauwelijks reactie op. Alleen van de mannen van Sol Beach. Of ik langs kon komen voor een afspraak. Ze wilden wel proeven en kijken wat ik voor ze kon betekenen. Dit was mijn eerste klant. Wat heb ik veel geleerd. Zo blij dat ze mij de kans gaven, zo voelde het voor mij. Wat zijn daar een taarten naartoe gegaan. In de ochtend voordat de vroege dienst voor mij in het hotel begon zorgde ik dat de taarten gesneden en verpakt klaar stonden zodat mijn toenmalige man ze weg kon brengen. Die ene keer vergeet ik nooit meer. Rond 10 uur bracht hij 15 taarten naar Sol Beach. Tegen half één werd ik gebeld door de chef kok van Sol Beach. Ik kon niet opnemen omdat ik in het hotel aan het werk was. Hij appte een bestelling door. Of ik 20 taarten had voor de volgende ochtend, hij was er al bijna doorheen! HELP… Dat was een nacht met maximaal 2 uur slaap en heeeel veel stress. Maar hoe gaaf. I did it! En de volgende ochtend gewoon weer een vroege dienst terwijl de taarten bezorgd werden…

Hoe ik groter werd.

Naast Sol ben zijn wij gaan leveren aan meer strandtenten en maakte ik bruidstaarten. Delicious Sweetness werd groter. Van bedrijf aan huis ben ik op zoek gegaan naar een bedrijfsruimte. Deze vond ik aan de Ampèrestraat. Het idee was om de komende jaren vanuit daar te werken. Ruimte genoeg wanneer er personeel bij zou moeten komen. Hier heeft de bakkerij 1,5 jaar gezeten. Scroll verder om te lezen hoe ik van thuisbakker naar onze winkel op de Denneweg ben gegaan.